Op visinazi bij de überheit.

kreeg een paar dagen geleden twee brieven Op één dag van de gemeente nijmegen,

van twee verschillende afdelingen,

maar met allebei het zelfde thema:

'tOeslagen 2013'.

de ene brief was een al-gemene brief,

waarin de (werklOze) lezer aangeraden werd

Om gebruik te maken van de sOciaal raadslieden

vOOr de berekeningen van deze tOeslagen.

letterlijk staat er:

"u kunt -zOnder afspraak

uw tOeslagen laten cOntrOleren dOOr een deskundige.

de medewerkers bekijken samen met u de gegevens

en berekenen Of u niet te weinig Of te veel geld krijgt."

de andere brief was van rOel,

mijn cOntactpersOOn bij schuldhulpverlening nijmegen.

misschien ken je z'n naam al uit m'n eerdere blOgs Over dit Onderwerp.

rOel wilde mij vandaag graag weer eens zien,

Of beter, als shv-cOntractant was hem Opgedragen

mij Op visinazi te vragen

Om mijn belastingdienst-tOeslagen 2013-dOcument te kunnen kOpiëren.

"is dit het enige waarvOOr rOel mij wil zien?"

verbaasde ik mij gisteravOnd.

"Om een a4tje te kOpiëren dat ik OOk zOu kunnen scannen en mailen?"

vanOchtend Op naar het cwi nijmegen.

bleek ik OOk nOg niet gOed gekeken te hebben;

was een uurtje te vrOeg.

maar rOel was er OOk al.

de handen geschud,

rOel's "alles gOed?" OnbeantwOOrd gelaten,

kOnden we in (s)p(r)ee(k/s)kamer # 5 plaatsnemen.

rOel Overhandigde ik de belastingdienst-dOcumentazi,

die hij eventjes vluchtig en gOedkeurend mOmpelend bekeek,

waarna hij zei -

wat ik al in de lucht had vOelen hangen

en waarOp ik gisteren met mij(n)cel(f/len) afsprak

Om met rOel enkel en all1 te praten Over

het Onderwerp uit zijn brief aan mij:

het a4tje met mijn belastingdienst-tOeslagen vOOr 2013.

want hij zei:

"gOed, pepé,

waar ik je OOk nOg vOOr uitgenOdigd heb, is

Om te praten Over het bedrag dat vOrig jaar

per abuis

dOOr schuldhulpverlening

naar jOuw rekening gestOrt is,

ik meen iets van driehOnderd zOveel eurO.

ik wil een vOOrstel dOen

Om dit bedrag in twee termijnen

te verrekenen met jOuw vakantiegeld van dit jaar."

en dát ik al een vermOeden had

dat shv-slaaf rOel mij vOOr méér wilde zien dan één velletje papier!

ik zag aan hem dat hij

OOk

emOtiOneel, zenuw8ig, werd

van het nieuwe Onderwerp.

"dat vOOrstel wil ik dan OOk graag zwart Op wit zien,"

reageerde ik.

"ik meen namelijk al gereageerd te hebben

Op de gang van zaken hierOmtrent

via mijn Open brief van september vOrig jaar

[waarnaartOe hier nOg eens een link]

en daar heb ik tOt Op heden geen reactie van jOu Op gehad,

net zOals ik nOg altijd geen cOncrete antwOOrden heb gekregen

Op vele vragen uit mijn eerste Open brief aan j(ulli)e,

Onder andere Of er belegd wOrdt dOOr schuldhulpverlening

met al die inkOmens die jullie Op je rekening krijgen

[waarnaartOe deze link je brengt].

rOel ging ermee akkOOrd het vOOrstel

Op papier nÓg eens aan mij vOOr te leggen

(zijn OOglid trilde er licht spastisch bij).

"..want het is tOch nOrmaal

dat fOuten weer netjes rechtgeZ wOrden,"

wilde rOel het Onderwerp besluiten,

dat wOOrdje

"nOrmaal"

triggerde iets in mij.

"ik weet niet zO gOed meer wat nOrmaal is, rOel,"

flapten de wOOrden uit mij.

"ik lOOp niet vOOr niets

Op dit mOment met een wietster rOnd,"

(ik wees naar m'n jas waarOp die prOnkte)

"Omdat de Overheid het Op dit mOment blijkbaar

nOrmaal vindt Om BUITENLANDERS te weren uit cOffeeshOps.

je weet dat ik een schrijver ben, rOel,

en OOk jOuw Off-the-recOrd vOOrstel

Om de fOut van schuldhulpverlening

te gaan verrekenen met mijn vakantiegeld

zal ik in een blOg gaan verwerken."

meegezOgen dOOr de gOlfstrOOm vervOlgde ik:

"nu Ongeveer anderhalf jaar geleden

klOpte ik zelf bij de gemeente aan

Om Om hulp te vragen bij

het OplOssen van mijn financiële schuld,

waar jullie mee instemden.

ik meen in de tussentijd

altijd netjes gehOOr te hebben gegeven

aan wat jullie van mij verlangden."

rOel beaamde dit ruiterlijk.

"in de tussentijd praten we nu

Over een bedrag van rOnd de 2000 eurO

dat dOOr fOuten

buiten mij Om

nu wèl aan mij "teruggevraagd" wOrdt!

zO'n 1500 eurO

dOOr een fOut van dat sOciaal raadslid van vOrig jaar

dat mij mevrOuw nOemde,

mij niet één keer aankeek

en mij zei dat ik dankzij zijn berekening

een bOel geld verdiend had,

wat natuurlijk een sarcastisch grapje mOest zijn,

maar dOOr jullie fOut het geld tOch naar mij Over te maken

8eraf een selffulfilling prOphecy bleek

[et vOilà, encÔre une linQue]

en zO'n 500 eurO van jOu, jullie,

de fOute OverbOeking van schuldhulpverlening.

nOgmaals, ik kwam hier vOOr hulp

en mOet nu jullie fOuten gaan OplOssen?!"

dat was rOel een beetje OntschOten,

dat hele verhaal met dat sOciaal raadslid van vOrig jaar.

en het verhaal Over de belastingdienst

die mij nu ineens rOnd de 1500 eurO terugvrOeg

vanwege de fOute berekening van dat asOciale raadslid,

leek hem helemáál niet bekend vOOr te kOmen.

wat later kwam de aap uit rOel's mOuw.

hij was namelijk OOk vergeten

dat ik hem meerdere malen

Op verschillende manieren

had geïnfOrmeerd

dat ik geen telefOOn meer heb.

en telefOOn bleek tOch wel rOel's persOOnlijke vOOrkeur te genieten

in de cOmmuninazi met zijn klanten.

"ja, ik mOet zeggen dat ik de emails niet altijd gOed lees,

maar nu ik weet dat je geen telefOOn hebt

zal ik vOOrtaan wat beter Opletten wanneer ik een email van jOu binnenkrijg."

dus, beste mensen die OOk met rOel te maken hebben,

grOte kans dat hij je email(s) half Of niet gelezen heeft.

dit veranderde vOOr rOel de zaak OOk wel.

zijn vOOrstel het dOOr hem fOut gebOekte bedrag

met mij te verrekenen met mijn aanstaande vakantiegeld

(zijn fOut dOOr mij laten terugbetalen),

mOcht wat hem betreft dan even "de kOelkast in".

Of ik een scan wilde maken

van de brief van de belastingdienst,

dan zOu hij daar eerst eens achteraan,

"want dan kOn die vijfhOnderd eurO

misschien verrekend wOrden met die vijftienhOnderd."

???

Of hij het zelf nOg snapt...

ik was bij vOOrbaat al OpgehOuden met prOberen.

ja, ik snap dat al die Organinazis geld willen zien.

dat is überduidelijk.

nOu,

zO maar eens scannen dan.

"nOrmaal"

tss..!

pepé: lettermenger.

Open brief aan schuldhulpverlening, deel III.

hallO rOel van schuldhulpverlening nijmegen,
hallO medewerkers van cwi en andere afdelingen van gemeente nijmegen,
hallO medewerkers van de belastingdienst nijmegen, gOrinchem en waar dan OOk,


ik wil jullie infOrmeren Over de brief die ik Ontving van de belastingdienst.
deze is gedateerd 14 december 2012 en kwam uit gOrinchem (cOde 165).

een mevrOuw aldaar (ik mOet gOrinchem tOch 'ns een keer bezOeken) heeft, zO schreef ze, 'mijn'
"inkOmstenbelasting, premie vOlksverzekeringen en inkOmensafhankelijke bijdrage zOrgverzekeringswet 2010 beOOrdeeld".
de mevrOuw is nu van plan deze gegevens te wijzigen.
zij kOmt namelijk uit Op een bedrag dat € 3950,- hOger uitvalt.


Op 1 mei jl. schreef ik mijn eerste Open brief aan schuldhulpverlening nijmegen.
hierin stelde ik vragen Over Ondemeer de datum van stOrting van mijn door shv afgerOOmde bijstandsuitkering.

OOk vrOeg ik Of het inderdaad het geval is, dat shv (OOk een bank), speculeert, belegt, met de tOtale bedragen die zij van hun klanten gestOrt krijgen.
duidelijke antwOOrden hierOp zijn helaas tOt Op de dag van vandaag uitgebleven.


17 september jl. schreef ik Open brief aan schuldhulpverlening deel II.
hierin benOem ik Onder andere mijn Onprettige ervaringen met één der sOciaal raadslieden in nijmegen, die mij mevrOuw nOemde, me tijdens mijn bezOek nimmer heeft aangekeken en Op mij een, met alle respect, (aan het) cOntactgestOOrde (hangende) indruk maakte.

het is OOk dit zelfde sOciaal raadslid, niet ik, dat de berekeningen vOOr de inkOmstenbelasting, premie vOlksverzekeringen en inkOmensafhankelijke bijdrage zOrgverzekeringswet 2010 heeft gemaakt.


de belastingdienst heeft mij de vOOrbije tijd fOrmulieren tOegestuurd Om de bedragen die uit deze berekeningen getOverd zOuden wOrden, niet Op mijn privérekening te laten bijschrijven, maar Op de rekening die schuldhulpverlening nijmegen vOOr mij geOpend heeft en beheert.
deze fOrmulieren heb ik indertijd Ondertekend teruggestuurd en de bedragen zijn inderdaad in gOede Orde naar het juiste shv-rekeningnummer OvergebOekt dOOr de belastingdienst.
Ook Over de fOut die shv vervOlgens maakte, hebben we een afgerOnde cOrrespOndentie gehad.


waarOm ik mijn derde Open brief aan shv (en betrOkkenen) schrijf, is het vOlgende:

nu een jaar en enkele maanden geleden zette ik de stap richting schuldhulpverlening zelf en vrOeg jullie Om mijn financiele prOblemen mee te helpen OplOssen.
deze taak hebben jullie Op jullie willen nemen, waarvOOr ik nOg altijd dankbaar ben, want ik hOu me liefst zO min mOgelijk bezig met dat fascistische gOedje dat "geld" genOemd wOrdt.

bij mijn weten heb ik adeQuaat gehOOr gegeven aan alle OprOepen, verzOeken en eisen die aan het traject verbOnden waren, -en bleken.
zelfs heb ik m.i. meer gedaan, dOOr shv te wijzen Op haar hiaten (fOuten?) in hulpverlening en Op mOgelijke verbeterpunten, dit nOg buiten het standaard dOOr shv gewenste.

Op dit mOment ben ik van mening niet verantwOOrdelijk te zijn vOOr de berekening die het sOciaal raadslid indertijd maakte, waarvan de belastingdienst-medewerkster mij nu schrijft dat deze fOut is.
de financiele verantwOOrdelijkhe(i)d(en)  vOOr deze fOut ligt m.i. dus OOk niet bij mij.
ik kan me echter zO maar vOOrstellen, dat ergens in 2013 de belastingdienst mij nOg Om geld gaat vragen, vanwege dit verschil van € 3950,- in de berekening die het a(hum) sOciaal raadslid -en de beOOrdeling die de dame van het gOrinchemse belastingkantOOr maakte.

eventuele (financiele) conseQuenties die deze herberekening gaat hebben, zie ik nu als het gevOlg van de dOOr het sOciaal raadslid gemaakte fOut(en) (en eventuele andere gemaakte fOuten binnen dit dOOr mijzelf aangevraagde schuldhulpverlenings-traject) en wil ik, indien dit nOdig blijkt, OOk Op deze wijze gaan behandelen.


hOpende jullie weer vOldOende geïnfOrmeerd te hebben,

in liefde,



pepé: lettermenger.



p.s.
een emailadres van de belastingdienst zOekend, vind ik Online de vOlgende tekst Op hun eigen website:
"U kunt alleen met ons e-mailen als u van ons een e-mailadres hebt ontvangen. Wij gebruiken geen centraal of algemeen e-mailadres."
Om deze reden heb ik een tweet gestuurd naar @belastingminfin, de Ogenschijnlijk Officiele twitteraccOunt van de belastingdienst, direct gelinkt aan het ministerie van financiën.
bijzOnder bijzOnder dat in bijna 2013 een dienst als deze niet per email te benaderen is.
dOet m.i. wat bigbrOtheriaans aan.

Open brief aan schuldhulpvErlening, deel II.

beste rOel,

vOOr ik vErdErga met waarvOOr ik nu eigenlijk schrijf: mOmenteel ben ik als schrijvEr / kNUstenaar aan een avOntuur binnen de taal begOnnen, dat circelt Om en in "O".

ik heb mezelf vOOrgenOmen dit eXpEriment OOk bij "Officiële cOrrespOndentie" dOOr te zetten, vandaar.

  

dank vOOr je brieven dd 23-07-2012 en van 10-09-2012 jl.

in de eErste hiErvan schrijf je dat in de maand juni "pEr abuis" de tEruggave van de belastingdienst ad. € 489,00 naar mijn rekening is Overgemaakt en vraagt me Of ik "zO vriendelijk zOu willen zijn" dit naar mijn rekening bij schuldhulpvErlening OvEr te maken.

de tweede brief is in feite een hErhaling van dit vErzOek met een aanvullend argument.

het bedrag van € 489,00 is begin dit jaar bErekend dOOr één dEr gemeentelijke sOciaal raadslieden.

in mijn vOrige Open brief refEreErde ik Al naar dit lid, daar ik nOgal van slag gEraakt was dOOr de pijnlijk OnpErsOOnlijke behandeling die dit 'sOciaAl' raadslid mij gaf: nOemde mij 'mevrOuw' toen hij mij kwam Ophalen in de w8kamEr, keek me geen enkele keEr aan tijdens de bErekeningen en, zO hErinnEr ik jOu en andEre lezErs, het sOciaal raadslid vErtelde mij aan het end OOk iets in de trand, dat ik rijk zOu gaan wOrden danXij zijn vErrichte arbeid.

antwOOrden Op mijn eErdEre Open brief heb ik half Of niet van je gekregen (en het w8en ErOp vErgde wat geduld van me, gezien m'n hOeveElheden telefOOntjes en mails jOuw kant Op).

uiteindelijk gaf je tOen in je reaXie aan dat Er nOgal wat slecht- Of misliep binnen de Organisatie van schuldhulpvErlening celf.

OOk dit is te lezen in mijn vOrige blOg Over / Open brief aan schuldhulpvErlening.

dOOr 8 jaren wErkErvaring te hebben Opgedaan als particuliEr adviseur bij abnamrO-bank -èn uit privé-Ervaringen, weet ik dat bij (zakelijk) intErnetbankiEren, vOOrdat een OvErbOeking definitief vErzOnden wOrdt, Altijd minimaal 2maAl Om een bevestiging wOrdt gevraagd.

hiErbij wOrdt van de gebruikEr van deze applicatie gevraagd zijn / haar eigen Opdr8en gOed te cOntrOlEren Op fOuten.

een bedrag dat Ondanks deze cOntrOle-drempel tÓch naar een vErkeErd rekeningnummEr is OvErgebOekt, kan dOOr de vErzendEr (Of in diens naam dOOr diens bank) hOOguit teruggevraagd, maar nimmer teruggeëist wOrden.

in jOuw brieven richt je dan OOk het vriendelijke vErzOek aan mij Om hiEr gehOOr aan te geven.

ik kan en wil bevestigen dat in de maand juni een bedrag Op mijn rekening is gestOrt.

schuldhulpvErlening nijmegen kent mijn financiële situatie en weet dus OOk dat ik slechts één (1) privÉrekening heb.

de luXe een bedrag even Op een andEre rekening te parkEren is Er dus niet.

dit betekent vancelfsprekend dat Op mijn rekening gebOekte bedragen meegaan in het betalingsvErkeEr, zekEr vanwege het feit dat een (Op mijn eigen vErzOek) dOOr schuldhulpvErlening vErdEr uitgeklede bijstandsuitkEring geen vetpOt is en ik met dit bedrag vakEr het einde van de maand niet dan wèl haAl.

eenvOudig gezegd is Er van het dOOr schuldhulpvErlening vErkeErd gebOekte bedrag € 489,00 Op mijn rekening dus niets meEr tErug te vinden.

iedEre OndErnemeing / instantie is vErzekErd tegen bedrijfsfOuten.

de Onjuiste OvErbOeking kan bij mijn weten niets andErs zijn dan een dOOr één van de medewErkErs van schuldhulpvErlening gemaakte fOut.

deze fOut kan, lijkt mij, dus bij de vErzekEringsmaatschappij waar schuldhulpvErlening bij aangeslOten is, Opgegeven wOrden.

Of wellicht dat Er intErn een pOtje vOOr gemaakt is?

in de naam van de instantie waar je vOOr wErkt zit het wOOrd 'hulpvErlening'.

dat was de reden dat ik OngeveEr een jaar geleden celf aanklOpte bij de gemeente; ik wilde Op een nette maniEr van mijn OpgebOuwde schuld afkOmen en kOn hiEr wel wat suppOrt bij gebruiken.

Op dit mOment hOOp ik in plaats daarvan dat ik niet in nOg ErgEre prOblemen kOm dOOr de maniEren van wErken van (schuld)hulpvErlening, die jij als medewErkEr celf OOk Omschreef als niet ideaAl.

vOOrAleErst wil ik Ervan uitgaan dat schuldhulpvErlening de celfgemaakte fOut niet naar mij dOOrschuift, naar mij, die juist Om financiële hulp bij deze instelling is kOmen vragen -en niet Om meEr sOres.

hOpend je hiErmee vOldoende geïnfOrmeErd te hebben,

vriendelijke grOeten,

pepé

(en niet "P.P." of wat je in je brieven en mails OOk AllemaAl van mijn vOOrnaam bakt...)

Open brief aan schuldhulpverlening gemeente Nijmegen.

Nijmegen, dinsdag 1 mei 2012,

Beste Roel,

Het is op het moment van het schrijven van deze eerste zin 16:15 uur. Drie kwartieren voor het einde van een werkdag van de ambtenarij. Vlak na twaalven vanmiddag werd door een directe collega van je voor mij een terugbelafspraak genoteerd, nog voor vandaag. Omdat ik toch al niet zo blij was, reageerde ik op deze belofte maar niet, daar eerdere van deze afspraken tot nog toe nooit zijn nagekomen, in die zin dat ik überhaupt nooit teruggebeld ben. Vandaar, wetende dat ik heel wat van plan ben te schrijven, zal de laatste zin van deze brief wel na vijven geschreven worden. Dan is het nog een kwestie van op "publiceren" drukken en de brief is netjes op tijd bezorgd.

In dit geval is het een voordeel dat we elkaar bij de voornaam noemen. Op die manier blijft in deze open brief je privacy toch gewaarborgd. Ik heb me tijdens onze ontmoetingen in de Mariënburg altijd door jou gerespecteerd en gewaardeerd gevoeld, als mens, en bij deze, dat is absoluut wederzijds. Hopelijk klinkt dan ook, door dit schrijven, júíst mijn vertrouwen in jou door, want geloof me alsjeblieft, ondertussen staat het huilen me nu zoveel nader dan het lachen, voel ik me kwetsbaar en met bijna lege handen, zou ik het Vertrouwen niet door me voelen stromen...

Goed, daar gaan we dan; met de billen bloot, pé...

(W)elk mens heeft recht op voedsel en onderdak? Is een recht niet, net als een wet, een geschreven woord, een akkoord, dat vervalt wanneer er niet meer aan is te voldoen? Waar heb ik recht op, als werkeloos burger nummer zoveel, niet alleen bijstand trekkend, nee! Ook nog in de schuldhulpverlening! En nee! Zelfs een kritisch inwoner van dit land en haar kapitalistische democratie, een (ex-?) Occupy'er, een zichzelf zo noemend kNUstenaar, wat dat dan ook weer mag betekenen. Met al voorgaande gedachten -en meer- in mijn hoofd, schaam ik me voor het schrijven van zowel de voorgaande als deze, als alle volgende alinea's -en dan tóch... zou het mijn wanhoop dan wezen?

Concreet nu. Of was het voorgaande ergens toch ook niet al concreet? Hoe dan ook; concreet!
Vanochtend vertelde een medewerkster van het algemene telefoonnummer van de gemeente Nijmegen mij, na natuurlijk geboortedatum etc. etc. correct te hebben genoemd, dat de gemeente op woensdag 25 april de bijstand-uitkeringen had overgemaakt. In het geval van mensen in een schuldsaneringstraject wordt deze uitkering naar 'jullie' rekeningnummer geboekt, vanwaaruit jullie het vastgelegde bedrag afhouden en vervolgens de rest naar onze privé-rekeningen overmaken.

Een eerdere vraag hieromtrent, jou in een email gesteld, is helaas tot nu toe onbeantwoord gebleven, namelijk of er op enigerlei wijze rente verdiend wordt aan alle gestorte uitkeringen samen, of dat er wellicht deels ook mee gespeculeerd wordt. Voorzover ik begrijp is de schuldsanering tenslotte ook een soort bank. Heel graag zou ik alsnog het fijne hiervan willen weten. Hopelijk kun je me de antwoorden zelf geven of me anders misschien doorverwijzen naar de juiste plaats.

Inmiddels ben ik het redelijk gewoon dat de afdeling schuldsanering de afgeroomde bijstand op de 28e van de maand doorboekt naar degenen waarvoor de uitkering bestemd was. In de afgelopen maand viel die op een zaterdag, in het lange weekend vanwege de koninginnedag van gisteren. Vandaag kreeg ik te horen dat vandaag ook (pas) het restbedrag naar de bijstands'gerechtigden' was doorgeboekt. Dan staat het morgen, woensdag 2 mei, op onze rekeningen.
Precies het zelfde verhaal gebeurde met kerst jongstleden. De gemeente Nijmegen had op woensdag 21 december de uitkeringen al overgemaakt, zodat de mensen hun boodschappen voor het (kerst)weekend konden doen. Behalve dan de mensen in de schuldsanering, die kregen na de kerst het geld op de rekening.

Vandaag heb ik voor de zekerheid mijn huisbaas maar gebeld om te vertellen wat het euvel met mijn inkomen was en dat hij mijn huur wat later zou krijgen. Hij reageerde allerschappelijkst en zei dat ik meestal één van de eersten was waarvan hij het geld op zijn rekening kreeg.
Ik ben geen econoom, financieel gezien misschien wel naïef (nu ja, waarom anders dit geld-traject?), maar kom toch graag mijn afspraken na, als mijn huurovereenkomst, mijn verzekeringen en abonnementen.

Ondanks mijn nederige schaamte, sowieso tegelijkertijd mèt, voelt het in tegenstrijd met dit schuldsanerings-traject zelf, dat ik nog nèt niet juist méér in de problemen kom dan er uit. En dat baart me zorgen. Omdat ik weet dat ik geenszins de enige ben in deze situatie. Daarom plaats ik deze brief ook online. Misschien dat hij zo meer mensen van dienst kan zijn.

Het is kwart over vijf. Ik ben "op tijd".

Hahaha, er staat nog geen enkele vraag in het vorige! Nou, bij deze dan:
Is het wellicht mogelijk dat wanneer de 28e van de maand op een vrijdag of in het weekend valt, dat de afdeling schuldsanering haar klanten meehelpt in hun financiële administratie door in die gevallen ervoor zorg te dragen dat het rest-inkomen voor dat weekend op te nemen is?
Hiermee kunnen heel wat huren op tijd overgemaakt worden in plaats van te laat. Hiermee ook kan een kerst of koninginnedag, zo'n laatste (lange) weekend van de maand heel wat minder stressvol voor ons uitkerings'gerechtigden' zijn. Voor wat dat ook waard zijn moge. Bekeken vanuit de economie zouden dan ook wij de voorbije kerst en koninginnedag bijgedragen hebben aan de vreugde en wèl de supermarkten en andere winkels bezocht, er gekocht en zo aan onze 'gedeelde' geldwelvaart bijgedragen hebben.

Nóg een vraag:
Onlangs werd ik opgedragen een bezoek aan de Sociaal Raadslieden te brengen om mijn belastingteruggaaf ook naar schuldhulpverlening over te kunnen maken. De eerste afspraak ben ik onverrichter zaken weggegegaan, omdat er helemaal geen Sociaal Raadslid was, maar pas geleden riep één van hen "Mevrouw Van Megen" toen hij mij zag zitten in de wachtruimte, gaf mij geen hand, keek mij niet aan en vulde één en ander in op zijn electronische formulieren, waarna ik weer mocht gaan.
Mij werd eerder al schriftelijk verzocht bij de Belastingdienst uitstel van aangifte aan te vragen, omdat de Sociaal Raadslieden de datum van 1 april niet zouden gaan halen. Dit gedaan hebbende, reageerde de Belastingdienst met een brief dat zij mij geen aangiftebiljet hadden gestuurd en dat ik dus ook geen aangifte had hoeven doen.
In tegenstelling hiermee, toverde het Sociaal Raadslid twee bedragen tevoorschijn op zijn beeldscherm, bedragen die ik over 2010 en 2011 zou kunnen terugkrijgen. De uitgeprinte versies daarvan heb je van mij in je postvak gekregen. Hij veranderde mijn privé-rekeningummer in het nummer van de afdeling schuldsanering en zei tegen mij: "Zo, daarmee ben jij weer een stuk rijker."
Wat ik nu zou willen weten is; als de Belastingdienst mij schriftelijk aangeeft dat ik geen aangifte heb hoeven doen over deze jaren, welke bedragen zijn er nu dan toch naar schuldhulpverlening overgemaakt? En daarbij, op welke manier word ik hier rijker van?

Nog steeds voelt het alsof ik de laatste ben die in mijn positie iets zou mogen durven vragen. Solliciteren naar werk doe ik zeker, maar rond je veertigste ben je al zo'n beetje afgeschreven voor de gemiddelde werkgever -en ja, die geboortedatum die ik vanochtend noemde geeft al zoiets aan. Het is te merken aan de afwijzingen en de doodse stiltes.

Met daar bovenop de vraag wat te doen met zoiets als iemands principes, iemands levensovertuiging? Hoe geloofwaardig zou ik zijn als vriend, als schrijver, kNUstenaar, Occupy'er, geef mij een sticker, als ik op een commerciële vacature zou schrijven? Of zal ik met mijn stopwatch paraat de zorg ingaan? Maar nee, daarvoor heb ik niet de juiste papieren, zo is me nu menigmaal medegedeeld.
Ach, het spijt me, beste Roel, dit is een gevalletje "verkeerde afdeling", dit hoort niet bij jouw balie.
Wel bij de mijne.

Het is wellicht een wat warrige en zeer zeker een emotionele open brief geworden. Hij bevat enkele letterlijke vragen, waarop ik dit keer werkelijk antwoorden hoop te krijgen. Tussen vele regels door klinken voor mijn gevoel nog andere vragen, die ik ofwel niet zo goed in woorden vangen kan, of graag in het wat 'zweverigere' houd, omdat ze nu eenmaal meer over het gevoel dan over het verstand gaan. Misschien zou je hierop je reflectie willen geven, op jouw manier als mensmedewerker / medewerkermens / medemenswerker / [andere sticker]. Onze prettige contact-momenten geven me een goed voorgevoel daarin, namelijk dat ik ergens vermoed dat jij kunt voelen wat ik bedoel.

Tot slot zou ik je willen vertellen dat ik van plan ben je antwoorden op mijn vragen ook te gaan plaatsen in een vervolg-blog. Dit vanuit de gedachte dat mijn 'casus' niet op zichzelf staat -en ik met mijn schrijven op zoek ben naar een verbinding, een samen-bouwen. Dat dit een volgend steentje bij mag dragen.

Bij voorbaat dank!

Alle goeds,


pepé: lettermenger.


Naschrift 1 juni 2012:

Enkele dagen geleden is, na nóg een telefoontje richting schuldhulpverlening mijnerzijds, een brief van Roel op mijn deurmat gevallen, met hierin de volgende zogenoemde antwoorden. Let niet op de spelfouten en haperende zinsconstructies, zou ik zeggen (of juist wel):

Vandaag heb ik Ombudsman Pieter Hilhorst via zijn twitter-account gewezen op (de inhoud van) deze blog, in de hoop iets in beweging te zetten in "Het Land der Schuldsaneringen".

Wordt vervolgd...

Kwak.

"Goed, hier plof ik neer," zei ik in mezelf en voegde de daad bij de gedachte.
De eerste dag als zogenoemde werkeloze was een feit, na opzij gezet te zijn door mijn laatste werkgever tot nog toe. Het was een particulier bedrijfje dat kortverblijfopvang aanbood, gericht op kinderen en jongeren met een verstandelijke achterstand of beperking, welk woord je er ook aan geven wil.
Een trauma rijker dankzij mijn voormalige baas èn de zijne vond ik het een goed moment om eventjes met mijn kont op de grond niets méér te doen dan mijn kont op die grond te houden en fijn de naderende lentebries dóór de februari-kou heen te ruiken.

Het Kronenburgerpark in Nijmegen was in dat seizoen niet druk. Sterker nog, toen ik er op die dag neerzat, was ik de enige. De enige mens, want de eenden waren de ware en vaste bewoners van het park. Ze lieten zich de menselijke aandacht welgevallen voor zover het hen beviel. Een enkeling had zelfs alle angst of gêne opzijgeworpen en wilde met haar of zijn lange hals maar altegraag wat in je tas rondsnavelen. Op die manier kende ik de Kronenburger-eenden.

Ik keek voor mij uit, haalde rustig en diep adem en liet het woord "werkeloos" nog eens -en nóg eens tot me doordringen. Een economische positie waarin ik mij nog nooit had bevonden in die zesendertig jaren die ik leefde. Werkeloos. Zo had ik mij nooit gevoeld. Zo voelde ik mij op dat moment ook niet. Opgejaagd, als een eend, ja, zo voelde ik mij wel.
Wat verlangde die samenleving, de goegemeente nu van mij? Dat ik aardbeien ging plukken? Ach, als kind had ik dat al een blauwe maandag gedaan -en als dat het enig mogelijke bleek, zou ik zeker buigen voor de zomerkoninkjes en ze stuk voor stuk plukken. Maar vermoedelijk was ik te duur.

Een schrijver, dat was wat ik was. En een eigenwijze. Beide buiten kijf.
Wie had toch het recht mij in andere rollen te willen zien, puur en alleen omdat ik mee belasting moest betalen? De samenleving, scheen. Daarin stond ik niet alleen...
Met schrijven verdiende ik geen geld. Maar;

"Geld, geld, geld,

ôh als ik het had dat geld,

dan riep ik:

'Hoeveel kost die zeilboot?'

'Twintig mille.'

'Wat een schijntje zeg!

Nee, hij hoeft niet worden ingepakt,

want ik vaar er meteen mee weg

naar de Rivieira,

naar de Rivieira."

Annie M.G. Schmidt. Ik had alleen in die zin wat met geld, dat ik het allergraagst afgeschaft zag. Dat maakte het dan ook een veelzijdige uitdaging, mijn werkeloze positie: niet te willen teren op iemand anders' inkomen en tegelijkertijd een weg zien te vinden naar een maatschappelijke verandering, eentje die al in gang gezet was, een, bah-bah, "nieuwe-tijd" waar ik geen betere uitdrukking voor had, maar waar mijn onderbuik, mijn wezen van aanvoelde wat het betekende. Daarbij hoorde geld, in deze vorm sowieso, niet. Het was bijna een spagaat waarin ik stond, maarnee, ik zat in kleermakerszit, op gras, met lekker warme kleren aan.

Als de hieraan voorafgegane tien jaren tien minuten waren, dan begon die tijdspanne ná het breken van een acht minuten durende liefde. Vrijgevochten lustte ik het leven rauw die eerste minuut daarna -en propte alle vruchten die voorhanden kwamen gulzig in mijn mond, tot na anderhalve minuut twee vliegtuigen Amerikaanse dromen in duigen deden vallen -en de mijne op hun grondvesten schudden.
Voorheen wars van drugs werd ik prompt een blower. Ik zocht en vond nieuw werk en een nieuwe woning en trof daar een Medusa aan wier gif mij haast fataal werd. Toch stond ik op en liep door.
Werken voor een bank, ik? Wie had dat ooit gedacht?
'If you cannot beat them, join them,' gaf ik inhoud aan dit lot -en na drie minuten legde een kleine David het vuur aan de schenen van de grote Goliath, die één keer nieste en daarmee al de vlam uitblies. Goliath had mij nu alleen gezien en maakte mij zo goed als hij kon het leven zuur, met targets, protocollen, beoordelingen en meer van zulks, de duimschroef almaar steviger aandraaiend.
In de achtste minuut draaide de wind; de kredietcrisis begon. Ik vond die eerder genoemde werkstek in de zorg. Na al deze tijd bankklerk geweest te zijn, werd ik niet, nee niet ingewerkt meteen alleen op een groep kinderen gezet. Een halve minuut later wees ik mijn baas, met het zweet in mijn handen, op de oversekste pedo's en andere gevaarlijke gekken uit het nieuws en vroeg hem om bescherming, niet alleen van de kinderen, ook van mij.
"Jij overdrijft," zei hij.
Misschien was me al teveel gebeurd, met ook een afscheid richting mijn makers en een vaarwel naar háár die van mij een vader had kunnen maken, waarmee ik enkele minuten universeel liefhebben had mogen ervaren en die me toch niet zozeer liefhad als dat ze mij die tijden zei. Teveel om ook van overdrijven te worden beticht, al helemaal in deze. Uitgeput bleef ik thuis en baas wilde mij niet meer terug.

Stop de tijd, plof, op het Kronenburgerparkgras, nog beduusd van wat gebeurd was, de tienminutenmarathon uitgelopen en beseffend dat ik nog bij lange na -inshallah- niet bij de finish was aangekomen, duizelde het mij van dit verleden en de nu te plukken mogelijkheden.
Zo zat ik daar, één van de eerste februaridagen in het jaar, half opgejaagd, mijn eigen adem pogend te bedaren met wat staren, toen ik links van me ineens een hele groep eenden liggen zag, op dat gras, de buitenste nog net niet tegen me aangeschurkt. Ze moesten hier zijn gekomen tijdens mijn tienminuten-dromen. Hun vertrouwen in mij ontroerde mij en leek me te willen zeggen: "Niets meer dan dit. Zit."
De zon brak door, heus waar, en het werd zelfs lekker warm.

Wat verderop, de heuvel af, wandelde over het pad een grijze man. Hij en ik de enige mensen in het park, in mijn roes van de sprekende omgeving, werd hij mijn oudere evenbeeld. Hij nam de tijd voor elke stap, als hij de tijd al aandacht gáf, en leunde daarbij op zijn stok. Hoe moeilijk deze man ook liep, hij bukte zich en raapte een chipszak van de grond, gooide die later in de prullenbak die een paar passen verderop stond. Geen enkele keer keek hij op naar mij, misschien was ik wel ongezien, maar deze ene oude man bracht een rust inzicht voor meer dan tien. Ik zuchtte, ademde 't voorgaande uit, voelde mij na lange tijd weer eens leeg -en de eenden vlogen op richting de vijver.

[wordt vervolgd]