Nijmegen, dinsdag 1 mei 2012,
Beste Roel,
Het is op het moment van het schrijven van deze eerste zin 16:15 uur. Drie kwartieren voor het einde van een werkdag van de ambtenarij. Vlak na twaalven vanmiddag werd door een directe collega van je voor mij een terugbelafspraak genoteerd, nog voor vandaag. Omdat ik toch al niet zo blij was, reageerde ik op deze belofte maar niet, daar eerdere van deze afspraken tot nog toe nooit zijn nagekomen, in die zin dat ik überhaupt nooit teruggebeld ben. Vandaar, wetende dat ik heel wat van plan ben te schrijven, zal de laatste zin van deze brief wel na vijven geschreven worden. Dan is het nog een kwestie van op "publiceren" drukken en de brief is netjes op tijd bezorgd.
In dit geval is het een voordeel dat we elkaar bij de voornaam noemen. Op die manier blijft in deze open brief je privacy toch gewaarborgd. Ik heb me tijdens onze ontmoetingen in de
Mariënburg altijd door jou gerespecteerd en gewaardeerd gevoeld, als mens, en bij deze, dat is absoluut wederzijds. Hopelijk klinkt dan ook, door dit schrijven, júíst mijn vertrouwen in jou door, want geloof me alsjeblieft, ondertussen staat het huilen me nu zoveel nader dan het lachen, voel ik me kwetsbaar en met bijna lege handen, zou ik het Vertrouwen niet door me voelen stromen...
Goed, daar gaan we dan; met de billen bloot, pé...
(W)elk mens heeft recht op voedsel en onderdak? Is een recht niet, net als een wet, een geschreven woord, een akkoord, dat vervalt wanneer er niet meer aan is te voldoen? Waar heb ik recht op, als werkeloos burger nummer zoveel, niet alleen bijstand trekkend, nee! Ook nog in de schuldhulpverlening! En nee! Zelfs een kritisch inwoner van dit land en haar kapitalistische democratie, een (ex-?) Occupy'er, een zichzelf zo noemend kNUstenaar, wat dat dan ook weer mag betekenen. Met al voorgaande gedachten -en meer- in mijn hoofd, schaam ik me voor het schrijven van zowel de voorgaande als deze, als alle volgende alinea's -en dan tóch... zou het mijn wanhoop dan wezen?
Concreet nu. Of was het voorgaande ergens toch ook niet al concreet? Hoe dan ook; concreet!
Vanochtend vertelde een medewerkster van het algemene telefoonnummer van de gemeente Nijmegen mij, na natuurlijk geboortedatum etc. etc. correct te hebben genoemd, dat de gemeente op woensdag 25 april de bijstand-uitkeringen had overgemaakt. In het geval van mensen in een schuldsaneringstraject wordt deze uitkering naar 'jullie' rekeningnummer geboekt, vanwaaruit jullie het vastgelegde bedrag afhouden en vervolgens de rest naar onze privé-rekeningen overmaken.
Een eerdere vraag hieromtrent, jou in een email gesteld, is helaas tot nu toe onbeantwoord gebleven, namelijk of er op enigerlei wijze rente verdiend wordt aan alle gestorte uitkeringen samen, of dat er wellicht deels ook mee gespeculeerd wordt. Voorzover ik begrijp is de schuldsanering tenslotte ook een soort bank. Heel graag zou ik alsnog het fijne hiervan willen weten. Hopelijk kun je me de antwoorden zelf geven of me anders misschien doorverwijzen naar de juiste plaats.
Inmiddels ben ik het redelijk gewoon dat de afdeling schuldsanering de afgeroomde bijstand op de 28e van de maand doorboekt naar degenen waarvoor de uitkering bestemd was. In de afgelopen maand viel die op een zaterdag, in het lange weekend vanwege de koninginnedag van gisteren. Vandaag kreeg ik te horen dat vandaag ook (pas) het restbedrag naar de bijstands'gerechtigden' was doorgeboekt. Dan staat het morgen, woensdag 2 mei, op onze rekeningen.
Precies het zelfde verhaal gebeurde met kerst jongstleden. De gemeente Nijmegen had op woensdag 21 december de uitkeringen al overgemaakt, zodat de mensen hun boodschappen voor het (kerst)weekend konden doen. Behalve dan de mensen in de schuldsanering, die kregen na de kerst het geld op de rekening.
Vandaag heb ik voor de zekerheid mijn huisbaas maar gebeld om te vertellen wat het euvel met mijn inkomen was en dat hij mijn huur wat later zou krijgen. Hij reageerde allerschappelijkst en zei dat ik meestal één van de eersten was waarvan hij het geld op zijn rekening kreeg.
Ik ben geen econoom, financieel gezien misschien wel naïef (nu ja, waarom anders dit geld-traject?), maar kom toch graag mijn afspraken na, als mijn huurovereenkomst, mijn verzekeringen en abonnementen.
Ondanks mijn nederige schaamte, sowieso tegelijkertijd mèt, voelt het in tegenstrijd met dit schuldsanerings-traject zelf, dat ik nog nèt niet juist méér in de problemen kom dan er uit. En dat baart me zorgen. Omdat ik weet dat ik geenszins de enige ben in deze situatie. Daarom plaats ik deze brief ook online. Misschien dat hij zo meer mensen van dienst kan zijn.
Het is kwart over vijf. Ik ben "op tijd".
Hahaha, er staat nog geen enkele vraag in het vorige! Nou, bij deze dan:
Is het wellicht mogelijk dat wanneer de 28e van de maand op een vrijdag of in het weekend valt, dat de afdeling schuldsanering haar klanten meehelpt in hun financiële administratie door in die gevallen ervoor zorg te dragen dat het rest-inkomen voor dat weekend op te nemen is?
Hiermee kunnen heel wat huren op tijd overgemaakt worden in plaats van te laat. Hiermee ook kan een kerst of koninginnedag, zo'n laatste (lange) weekend van de maand heel wat minder stressvol voor ons uitkerings'gerechtigden' zijn. Voor wat dat ook waard zijn moge. Bekeken vanuit de economie zouden dan ook wij de voorbije kerst en koninginnedag bijgedragen hebben aan de vreugde en wèl de supermarkten en andere winkels bezocht, er gekocht en zo aan onze 'gedeelde' geldwelvaart bijgedragen hebben.
Nóg een vraag:
Onlangs werd ik opgedragen een bezoek aan de Sociaal Raadslieden te brengen om mijn belastingteruggaaf ook naar schuldhulpverlening over te kunnen maken. De eerste afspraak ben ik onverrichter zaken weggegegaan, omdat er helemaal geen Sociaal Raadslid was, maar pas geleden riep één van hen "Mevrouw Van Megen" toen hij mij zag zitten in de wachtruimte, gaf mij geen hand, keek mij niet aan en vulde één en ander in op zijn electronische formulieren, waarna ik weer mocht gaan.
Mij werd eerder al schriftelijk verzocht bij de Belastingdienst uitstel van aangifte aan te vragen, omdat de Sociaal Raadslieden de datum van 1 april niet zouden gaan halen. Dit gedaan hebbende, reageerde de Belastingdienst met een brief dat zij mij geen aangiftebiljet hadden gestuurd en dat ik dus ook geen aangifte had hoeven doen.
In tegenstelling hiermee, toverde het Sociaal Raadslid twee bedragen tevoorschijn op zijn beeldscherm, bedragen die ik over 2010 en 2011 zou kunnen terugkrijgen. De uitgeprinte versies daarvan heb je van mij in je postvak gekregen. Hij veranderde mijn privé-rekeningummer in het nummer van de afdeling schuldsanering en zei tegen mij: "Zo, daarmee ben jij weer een stuk rijker."
Wat ik nu zou willen weten is; als de Belastingdienst mij schriftelijk aangeeft dat ik geen aangifte heb hoeven doen over deze jaren, welke bedragen zijn er nu dan toch naar schuldhulpverlening overgemaakt? En daarbij, op welke manier word ik hier rijker van?
Nog steeds voelt het alsof ik de laatste ben die in mijn positie iets zou mogen durven vragen. Solliciteren naar werk doe ik zeker, maar rond je veertigste ben je al zo'n beetje afgeschreven voor de gemiddelde werkgever -en ja, die geboortedatum die ik vanochtend noemde geeft al zoiets aan. Het is te merken aan de afwijzingen en de doodse stiltes.
Met daar bovenop de vraag wat te doen met zoiets als iemands principes, iemands levensovertuiging? Hoe geloofwaardig zou ik zijn als vriend, als schrijver, kNUstenaar, Occupy'er, geef mij een sticker, als ik op een commerciële vacature zou schrijven? Of zal ik met mijn stopwatch paraat de zorg ingaan? Maar nee, daarvoor heb ik niet de juiste papieren, zo is me nu menigmaal medegedeeld.
Ach, het spijt me, beste Roel, dit is een gevalletje "verkeerde afdeling", dit hoort niet bij jouw balie.
Wel bij de mijne.
Het is wellicht een wat warrige en zeer zeker een emotionele open brief geworden. Hij bevat enkele letterlijke vragen, waarop ik dit keer werkelijk antwoorden hoop te krijgen. Tussen vele regels door klinken voor mijn gevoel nog andere vragen, die ik ofwel niet zo goed in woorden vangen kan, of graag in het wat 'zweverigere' houd, omdat ze nu eenmaal meer over het gevoel dan over het verstand gaan. Misschien zou je hierop je reflectie willen geven, op jouw manier als mensmedewerker / medewerkermens / medemenswerker / [andere sticker]. Onze prettige contact-momenten geven me een goed voorgevoel daarin, namelijk dat ik ergens vermoed dat jij kunt voelen wat ik bedoel.
Tot slot zou ik je willen vertellen dat ik van plan ben je antwoorden op mijn vragen ook te gaan plaatsen in een vervolg-blog. Dit vanuit de gedachte dat mijn 'casus' niet op zichzelf staat -en ik met mijn schrijven op zoek ben naar een verbinding, een samen-bouwen. Dat dit een volgend steentje bij mag dragen.
Bij voorbaat dank!
Alle goeds,
pepé: lettermenger.
Naschrift 1 juni 2012:
Enkele dagen geleden is, na nóg een telefoontje richting schuldhulpverlening mijnerzijds, een brief van Roel op mijn deurmat gevallen, met hierin de volgende zogenoemde antwoorden. Let niet op de spelfouten en haperende zinsconstructies, zou ik zeggen (of juist wel):
Vandaag heb ik Ombudsman
Pieter Hilhorst via zijn twitter-account gewezen op (de inhoud van) deze blog, in de hoop iets in beweging te zetten in "Het Land der Schuldsaneringen".
Wordt vervolgd...
