(her)(be)leefsch(r)e(e/r)f / insecte(n)leider.

niet ieder1 mag mij evenveel(niet)

als ((g)1)ander(en),

natuurlijk.

het Al(Tijd)(Ver)Ander((End)e) lOvely netwOrk.

gisteren in cOffeeshOp 't wOnder

uren 8er1 geschreven aan bOek

aan een grOte leestafel in de rOOkruimte

met wisselende tafelgenOten,

tot erik rOlschaats de rOOkruimte binnen kwam.

dat was lang geleden dat we mekaar spraken.

erik vrOeg mij hOe het ging met mijn schrijfsels.

ik wees naar bOek en zei erik dat dát het ging wOrden.

hij vrOeg me waar het Over ging

en kreeg als antwOOrd dat ik dat te mOeilijk vOnd

Om in een paar wOOrden te vertellen,

maar dat het, af, Online te lezen zOu gaan zijn.

tOen vertelde hij mij dat hij gezOnden was,

de bOO(d/t)schapper van "die dikke jOngen aan de bar met de rOde blOuse".

"O, niels," zei ik.

dat erik rOlschaats mij namens niels een vraag kwam stellen.

[flashback:]

eind april vOrig jaar hadden wij niels gevraagd

en had niels 'Ons van www.Ontstemd.cOm-inwOrding' aangebOden

(vOOr nie(t/l)s) de website (mee) te (helpen) Ontwerpen en bOuwen,

dus claimden we (vOOr geld) vanaf 1 mei 2012 deze dOmeinnaam.

maanden later echter was er nOg steeds geen www.Ontstemd.cOm gebOuwd,

OOk niet na enkele vOOrzichtige hints richting niels,

waarmee ik zelf stOpte tOen niels een keer vertelde dat hij

bij diensten die hij gratis aanbOOd geen gezeur duldde en anders stOpte.

de weken na deze Opmerking van niels,

met nOg altijd geen www.Ontstemd.cOm Online

(die we O.a. ter prOpaganda van nietstemmen bij de TK-verkiezingen

Op 12 september van dat jaar hadden willen gebruiken. .)

smOlt in mij de hOOp op de realisering van

het in de lucht gaan van Onze website

stilzwijgend -en stilzwijgend werd OOk

het cOntact tussen niels en mij,

tOt Op een zOmerdag niels in1s mijn naam weer riep in de cOffeeshOp.

ik ging naar hem tOe en hij vrOeg mij Of ik wist (hOe bereikb/w)aar dOetie was.

dOetie (i/wa)s OOk van www.Ontstemd.com,

maar zij was tOen al een tijd vOOr O(n)bepaalde tijd Op rOndreis.

niels vertelde mij dat hij haar een mail had gestuurd

waarin hij schreef dat de website af was en Op een ander adres

al te bekijken was, waarOp dOetie nOg niet geantwOOrd had.

"dat kan klOppen, maar dat zOu je aan haar mOeten vragen."

niels had me Op dat mOment gelOOf ik graag als een bOO(d/t)schapper gezien

tussen hem en dOetie, maar die kOn -en wilde- ik niet zijn.

daar niels blijkbaar niets tegen mij, all1 tegen dOetie, wilde zeggen

en ik haar net zO gOed als hij (niet) kOn bereiken,

kwam vOOr mij daarmee O('/n)s gesprek t(Ot e)en einde,

eigenlijk was er helemaal geen gesprek tussen hem en mij geweest,

maar een (O(n))geluktgesprek tussen dOetie en hem.

tussenpersOOnstOring, verbinding verbrOken.

vOOr weglOpen zOnder gewenste antwOOrden

(b)leek niels zijn aangenOmen bOO(d/t)schapper niet te hebben gerecruteerd,

dát werd dOOr niels niet geduld,

dus werd (de)(ze)ik nagerOepen (met/dOOr) (die/zijn) (")LUL!(")

[ikisOOkjij]

[flashback(')s( )end(?)]

gisteren was erik rOlschaats niels' uitverkOren bOO(d/t)schapper.

hij mOest kOmen vragen Of ik dat verbOrgen camera-prOgramma kende

van die muziekzender met die M die geen muziek uitzendt, maar dit zijn mijn wOOrden,

erik nOemde mij de naam van het prOgramma en de zender wèl. .

[OntschOten, OngehOOrd?]

"hij wil jOu in elk geval vragen Of jij sOms de insecte(n)leider bent.

snap je? dat is als een grapje bedOeld. ken je dat prOgramma niet?"

"nee, ik ken het niet."

"O, en de grap kOmt niet helemaal Over, hè?"

hij prObeerde het nOg 1s:

"insectenleider. insecten, secte. nee?" & nOg 1s:

"ze hOuden in dat prOgramma mensen vOOr de gek." & nOg 1s:

"met de verbOrgen camera. snap je? je vindt 'm niet leuk, hè?"

[& nOg 1s?]

uren lang had ik in het verhaal van bOek gezeten,

die idi(n)Ote(n/_)O(m/n)rOep had ik al jaren niet meer OpgeZ,

erik was alsvanOuds mij(n)energiebel ingedenderd,

ditmaal als bOO(d/t)schapper met een smakelOze grapvraag van (de/een) zender,

"dus jij leent jOu(w)cel(f/len)

vOOr het kOmen stellen

van zO'n vraag?"

keek ik erik aan.

"ja, ik wilde jOu dit niet vragen,

hij aan de bar wilde dat van jOu weten,

maar de grap kOmt niet aan, hè? dáár is de camera!"

met een cabaretlach wees hij naar een plek waarnaar ik niet keek.

[...]

na mij maandenlang genegeerd te hebben,

bleek ik vOOr niels nu tOch een cOntactwaardige LUL,

in die zin dat hij graag (vOOr de grap en via 'n bOO(d/t)schapper)
wilde weten Of ik de insecte(n)leider was.

'k weet niet meer precies hOe het verderliep,

misschien best samengevat als dat erik rOlschaats afdrOOp

nadat ik terug mijn bOekbel inkrOOp

en ik hem wat later vaag nOg sOrry heb hOren kOmen zeggen.

[namens zichcel(f)(, dat wel)]

nu hun verdel(g)ingsgif(t) in mij(n)cel(f/len) was geïn(filtr/ject)eerd

wO(O)rd(t) insecte(n)leider blOedbOrrelend Om & Om & Omgekeerd..

ik heb er m(e/ij)n(i(n)ge(n)) (&/) ged8e(n) bij

die ik dat nu (maar) laat zijn.

in d(i)e(ze) zin(nen);

dak d(ie/at) gespOten gif(t) in mij

(l/n)u(l)lettermengend (weer)uit mij schrijf

in cel(f)reflecti(e)kisOOkjij.

O(p) Helder(e)BeeldQuaLiedTijd,

(ge)ruislO(O)s(ge)heid

O

pepé: (ins)(l)e(c/t)te((n)/r)(meng/l(e)i(j)d)er
[met O(n)verbOrgen pen]

L♥vely Netw♥rk.

De volgende tekst schreef ik aan het einde van het jaar 2002.
Op sommige plaatsen in deze blog heb ik de naam "God" vervangen door "O".




Hier een stukje van mijn leven.
Ik was jong, een kind, een wonderneus en vol ontzag voor 't godenrijk dat toen nog puur bestond uit wat mijn ouders mij toonden. En dat was al zoveel. Ik denk dat ik achter de woordjes van "Woord voor woord" (de kinderbijbel) genoeg kon zien om te weten hoe groots 't moest zijn om daar te zijn en er nu al van te weten.

Als tiener ging ik zelf op zoek en vond religies, oud en wijs. Ik las occulte boeken als tijdschriften van mijn grootste hobby en nam de vragen en mysteriën voor altijd met mij mee. Ik vond er ook een rood koord in dat klopte met mijn eigen koord, want wat die koorden allemaal verbond, was Liefde, elk koord op een eigen wijs.

En nu ben jij in mijn  leven, jij en jij en jij, met Liefde, ieder op je eigen wijs. En ik, ik heb een levensdoel waar mijn lippen zich meer en meer naar vormen en waar mijn pen het liefst van schrijft. Daar jij deel bent van mijn leven, kom ook jij dit steeds tegen. En omdat dit mijn gevecht is, wordt het hierdoor ons gevecht.

Maar waar strijd ik om?
Een  L♥vely Netw♥rk, waar ieder individu het eigen middelpunt van is. Een bevrijding van de Liefde, omdat ze lang genoeg opgesloten heeft gezeten. O, waar heb ik het over?

Goed.
Als mens weet je nooit honderd procent zeker wat een ander denkt en voelt, ook niet wat een ander vindt. Dus is het enige beginpunt van je handelen je eigen denken en voelen, althans, wanneer je ervoor kiest eerlijk naar jezelf te zijn. Dit lijkt verbazend veel op egoïsme. Laat me deze gedachte van me dan ook aanvullen met een gouden draad in dit rode koord: Respect. Dat is de gouden draad. Respect voor jezelf en ieder ander. Als je handelt vanuit je eigen bron, vanwaaruit jouw O jouw koordje spon, en oog hebt voor de gouden draad, blijf je ver weg van het kwaad.

Zo probeer ik te leven: Doen wat je voelt. Niet morgen, maar nu.
Het Hindoeïsme heeft daar een symbool voor:

Om. Het is een drie waaruit een krul groeit. Twee lippen en een ademteug. De bovenlip staat voor de god Brahma, de creator, de maker van alles. De onderlip voor Shiva, de destructor, vernietiger van alles, zodat Brahma weer iets nieuws kan maken. Die twee houden elkaar in evenwicht. En ontsproten uit die twee krachten, maar toch een op zichzelf staande god, is Vishnu, de ademteug, het ongrijpbare hier en nu, waarin alles kan gebeuren. Eerder kan niet, want dan is het nog niet gemaakt en later kan niet, want later is te laat.
Dat kwetsbare, ongrijpbare, onbegrijpbare moment wat precies jouw leven lang duurt. Althans, dat is één van de wijzen waarop je het kunt zien: je leven is dat moment waarin gebeuren kan wat O in jouw koord gesponnen heeft, precies tussen 't begin en 't eind.
Maar je kunt het ook zien als een dag: 'Vandaag open ik mijn ogen. Ha! Er is me weer een dag gegeven! Morgen is niet zeker, dus ik doe nu wat ik voel'.
Of nog sterker: Misschien krijg ik de volgende seconde wel een hartaanval. Dan kunnen beter al mijn daaraan voorafgaande seconden gevuld zijn met het volgen van mijn rode koord. En ook al heb ik nog duizend plannen, ik ben bézig met mijn plan en ook al is mijn plan niet af, ik heb er aan gewerkt. Ik heb niet uitgesteld, ik ben niet afgeweken, ik ben eerlijk naar mijzelf geweest en naar de gouden draad.

Met mijn rode koord knoop ik verbonden met de mensen om mij heen. De één staat dichter bij mij dan de ander, dat hou je altijd en dat is goed. Ik gooi mijn koord naar jou en jou en jou en jij het jouwe naar mij en haar en hem. En zij naar anderen en hij naar weer anderen -en zo ontstaat een L♥vely Netw♥rk, waar ieder individu het middelpunt van is. Zo ben ik verbonden met een lief uit arm Kabul, maar ook met één uit Seattle en één uit Amsterdam. Er zitten mensen tussen soms, maar iedereen 's dichtbij.

Jij. Jij staat nu dicht bij mij. Je ziet me regelmatig en maakt veel van de dingen mee die ik in mijn leven doe. Ik sta dicht bij jou, ik zie jou geregeld en beleef veel dingen mee die j'in je leven doet. Soms ben ik erbij en soms vertel je 't mij, dan gaat het over een verbindtenis die je met een ander sloot, waar ik op dat moment geen direct contact mee had. Maar via jou...

Dit L♥vely Netw♥rk is er eigenlijk altijd al geweest, alleen wordt het steeds zichtbaarder en gemakkelijker om te zien. Het helderst is het nu in het worldwide web te zien, waar landen, groepen mensen en nog meer zich aan elkaar linken. Dit netwerk blijft veranderen in iedere seconde, met iedere actie die één ingelogde uitvoert in/op dit web.
Zo is dat ook in 't L♥vely Netw♥rk: één nieuwe connectie zorgt verderop ook weer voor de nodige veranderingen. Dat is de dynamiek van Vishnu, van leven in het nu.

Met ons allen delen we één angst: verandering. Alles wat er is, is er onderhevig aan. Anders gezegd: Het enige wat je zeker kunt weten, is dat alles verandert. Je vaste baan kun je toch verliezen, net als je eigen huis, je ouders en ja, ook je vaste partner.
Doemdenker? Allerminst! Ik vind het prachtig! Want O, wat kan er veel wanneer je je niet vasthoudt aan één 'ding'. Als ik me blindstaar op één boeket bloemen, ontworteld uit de aarde, geef ik het water met alle zorg, maar 't is op een dag verdord. Het lijkt dan of al mijn pracht en vreugde van mij afgenomen zijn, totdat ik zie: er bloeien bloemen overal om mij heen! En ze leven vaak veel langer wanneer ik ze niet pluk, het veld is ook iedere dag anders wanneer ik ze niet pluk en bloemen groeien werkelijk overal!

Ik zie een "vaste partner" als zo'n boeket bloemen. Ook als een uiting van onze angst geen (mooie) bloemen meer op ons verdere pad tegen te zullen komen. Stel toch, dat wij geraken in een woestijn of ijskaal sneeuwlandschap... heb ik dit bloemboeket, heb ik tenminste iets, is het verdord, in elk geval iets gehad- maar ook een heleboel gemist: Verandering. Dé bron van het leven zelf.

Niet alleen daarom kies ik niet voor een "vaste partner", maar ook om mijn gouden draad: Respect, bron van eerlijkheid.
Het huwelijk, wat mens en mens in de echt verbindt, brengt die twee tot het maken van een belofte die zij niet kunnen maken, want is het eerlijk te beloven bij elkaar te blijven tot de dood je scheidt als je niet eens weet of dat wel de bedoeling van jullie leven is, als je niet eens weet wat er het volgende uur gebeuren gaat? En voelt het nu als het belangrijkst wat j'is overkomen -het enige wat zeker is, is dat alles verandert.

Ik wil niet liegen in de Liefde, zeggen: 'Ik blijf bij je'.
Ik zeg liever: 'Ik heb je lief vanuit mijn allerdiepste en deel dat graag op dit moment met jou, lief, en 'k hoop dat ons nog veel van zulke tijden worden gegeven. Dat is waar ik nu naar streef. Ik ben blij dat ik bij je leef.'

'k Heb jou en jou en jou en jou gevraagd:
'Wat is het verschil tussen je partner en je allerbeste vriend?' en je zegt:
'Voor mijn partner heb ik gekozen',
'Maar je kiest toch ook voor mij, wat is daar dan anders aan, lief?' -en jij:
'Met jou deel ik geen huis'.
'Dat zou toch kunnen? Hou je minder van mij dan?'
'Nee. Anders.'
Ach, het antwoord bleef nog altijd uit.
Waar 't op neerkomt, 'k weet nog niet beter, is dat bij je partner, naast beloven altijd bij elkaar te blijven, seks hoort. Seks, dat deel je met je partner en met niemand anders.
Dus je partner onderscheidt zich van een vriend door de seks? Al je andere vrienden heb je lief, dat moet ik weten, maar er is een grens, een muur, waar slechts één iemand (tegelijk) over- of doorheen mag. Seks is het intiemste wat je kent. Alleen jouw partner mag dat stukje kennen, voor zolang de relatie duurt.
O, dus het allerintiemste van je wezen (je seks, zeg je) wil je delen, slechts met één persoon, met al je and're vrienden niet. In hoeverre ben je dan jezelf, in hoeverre eerlijk, als je delen van jezelf bewust niet met mij deelt, zelfs al zegt een stem in jou het graag te willen delen?
Ik beteken minder voor jou dan jouw partner doet. Van mij neem jij meer afstand dan je van je partner doet, maar morgen kan het anders zijn, wanneer dan de relatie verbroken is.
We voelen nu. We leven nu.

Het doet pijn om vrij te zijn, niet vast aan vals beloven -en om te zien dat niet alleen jij Liefde verdient. Het doet pijn, maar het is zuiver en het brengt je naar een bloementuin, zo rijk en zo vol leven -en ja, ook naar een woestenij, ook dat behoort bij vrij, maar of je bent omgeven door een vriendenschaar vol Liefde, of er is slechts soms een metgezel die aan je zij verkeert, zolang je rode koord je leidraad is voor al je doen, zolang de gouden draad je ogen keer op keer doet glimmen, zolang verandering jouw hart vervult met 't puurste leven, hoe kun je ongelukkig zijn bij enige ademteug?



pepé: lettermenger.
[2002]