May Day Nederland!

Beste MedeNederlanders,

Van oudsher wordt op 1 mei het Lentefeest gevierd. Sinds 1888 wordt deze dag aangegrepen voor demonstraties om (de rechten van) de werkende mens en ook wel de 'Dag van de Arbeid' genoemd.
Dit jaar roepen wereldwijd verschillende groeperingen op om op 1 mei samen te komen en ons uit te spreken naar onze (zogenoemde) leiders. Door helaas maar al teveel verschillende crises waarin we verzeild zijn geraakt, lijkt de noodzaak hiervoor groter dan die in lange tijd geweest is. De aarde raakt uitgeput en vergiftigd door hoe we ermee omgaan, en wanneer we zo doorgaan is het maar de vraag of volgende generaties nog in een gezond leefklimaat kunnen opgroeien.
Vandaar de mondiale oproep aanstaande 1 mei in dorpen en steden samen te komen om onze bezorgdheid uit te spreken naar de bestuurders die namens ons de koers die we varen bepalen.

Ieder land heeft haar eigen zorgen. Steeds zichtbaarder, voelbaarder, wordt hoe klein onze aarde eigenlijk is. In de jaren 1980 werd Europa opgeschrikt door de kernramp in Tsjernobyl (Oekraïne). Die bleek klein vergeleken bij wat er onlangs in Fukushima (Japan) gebeurde, toen een rits kerncentrales het begaf na enkele hevige aardbevingen. Hoe lang zullen beide gebieden onbewoonbaar blijven en wat zijn de gevolgen in gezondheid voor hun bewoners? De effecten die de rampen op volgende generaties zullen hebben zijn nog amper bekend. Toch pretenderen overheden van over de hele wereld dat kerncentrales één van de beste opties zijn voor het opwekken van onze stroom. De schokkende feiten tonen het tegendeel.

Ondertussen storten geld- en huizenmarkten in. Niet alleen omdat een geldcrisis ingebakken zit in de huidige economische structuren, waar onze regeringen hun beleid op bepalen. De waarde van wàt dan ook kan natuurlijk niet eeuwig stijgen. Ooit zal er een daling komen.
Zo'n tendens wordt versterkt wanneer bedrijven of individuen er uit winstbejag louche praktijken op na houden. Onze huidige kredietcrisis bijvoorbeeld is begonnen met de oneerlijke praktijken die banken als Goldman Sachs erop na hielden. We zijn het daarbij bijna vanzelfsprekend gaan vinden dat ministers ons aanmoedigen om tonnen aan individuele schuld op te bouwen in de vorm van hypotheken, want dat is gezond voor de huizenmarkt. Niet voor jou. Ook een huizenmarkt stort ooit in. Nu bijvoorbeeld. De grote profiteurs zijn de bonzen der woningbouwcorporaties, niet de huizenbouwers zelf en al zeker niet de woningbezitter. Het woord 'woningbezitter' zou pas kloppen wanneer er geen hypotheek op het huis zit. Wie is de werkelijke woningbezitter in dit geval?

Met elkaar gooien we in 'het westen' meer dan éénderde van ons voedsel op onze groeiende afvalhoop. Omdat de vruchtbare bodem uitgeput raakt, zoeken we wanhopig naar technieken om het aanhoudende gerommel in onze buiken te stillen.
"De ogen zien begeriger dan den buuk," zei mijn opa zaliger wel eens.
Hij had een kas in de achtertuin en verbouwde zijn eigen groente en fruit, die onze familie na de oogst vers of ingewekt van hem kreeg.
Hoewel verschillende onderzoeken menig negatief effect toewijzen aan genetische manipulatie van ons voedsel, lijkt het steeds moeilijker te worden natuurlijk verbouwde voeding te vinden. Om nog niet te schrijven over de chemische toevoegingen in ons eten.

Al eeuwen lang kent Europa de twijfelachtige traditie van kolonisatie en bijbehorende slavernij. Afhankelijk van hoe je het woord 'slavernij' interpreteert, zou gezegd kunnen worden dat Europa nog altijd misbruik maakt van (mensen uit) andere gebieden door de Afrikaanse en Aziatische bodem uit te putten en vervuilen ten gunste van onze behoeftes. Coca Cola plaatste zo een fabriek op Indiase bodem, omdat de waterprijs er zo lekker laag is, zodat we hier een relatief betaalbaar glaasje fris kunnen drinken. Ondertussen verwoestijnt India.
Enkele jaren geleden toonde Tony Chocolonely aan dat zelfs Max Havelaar niet kon garanderen dat er geen slavernij te pas kwam aan de productie van hun chocolade en bracht Tony de zogenaamd eerste 'slaafvrije' chocolade in de winkelschappen.

Wanneer het goedkoper blijkt om de productie van onze gewenste waren op eigen bodem te laten plaatsvinden, voeren we een lading arbeiders het Fort Europa in en noemen hen gastarbeiders. Dan ineens blijkt achter iedere geïmporteerde arbeidskracht een mens te zitten en schiet de westerling in een spagaat: Wat te doen met hun 'vreemde' gebruiken, hun andere religie en / of levenswijze? Hadden we verwacht dat na verrichte zaken de arbeider dankbaar terug zou keren naar het land van herkomst? En wilde die blijven, zou hij zich niet aan ons moeten aanpassen? Zoniet, dan openen we er wel een meldpunt voor. Hier zijn we tenslotte gewend dat geld boven de mens staat.

Nu de milieu- en geld-crises voldongen feiten zijn geworden, dienen er maatregelen genomen te worden. De hand gaat op de knip. Om de geldstroom doorgang te laten vinden, besluiten overheden te snijden in datgene wat door hen bestempeld wordt als minder essentieel. De seniore medemens in zogenoemde 'verzorgings'-tehuizen mag gaan betalen voor het eigen washandje, de chronisch zieke moet een eigen bijdrage gaan leveren bovenop de maandelijkse, verplichte zorgpremie. De jongere die opgroeit in een minder stabiele thuisomgeving wordt weer op straat gezet, omdat er stukken minder of geen geld meer uitgegeven wordt aan ondermeer jongerencentra. En wil je nog aanspraak maken op wat extra aandacht, zul je eerst door de medische mallemolen heen moeten om een stempel opgedrukt te krijgen, dat je van je leven niet meer kwijt raakt, maar aan de hand waarvan je alleen nog in aanmerking komt voor je studie-coach en / of een begeleide woonvorm. Totdat ook dáár weer beleidswijzigingen in zullen komen.

Binnen het onderwijs is de onrust de voorbije jaren alleen maar toegenomen. Studeren is opnieuw voornamelijk weggelegd voor de jongeren met welgestelde ouders, die zich nog enigszins de uit de pan gerezen kosten kunnen veroorloven. Presteren heeft het gewonnen van leren, kwantiteit van kwaliteit -en de lesstof wordt meer en meer toegespitst op het klaarstomen van de leerling voor de competitieve arbeidsmarkt. Werden in de vorige eeuw in de economie-lessen nog verschillende vormen onderwezen, tegenwoordig wordt de leerling enkel de kapitalistische variant ervan bijgebracht. Mag dit een vorm van hersenspoelen genoemd worden?

Hoe merkwaardig eigenlijk: De stem dat onze cultuur in gevaar komt door de inmenging van culturen 'van buitenaf,' heeft de opkomst van (extreem) rechts, het nationalisme, groot gemaakt.
In grote tegenstelling daarmee vinden 'we' klaarblijkelijk op dit zelfde moment, dat onze kunst en cultuur maar een linkse hobby zijn, waar in deze tijden van bezuiniging dus beter minder geld in gepompt kan worden. Maar wee, wanneer die Argentijnse import-prinses Máxima publiekelijk beweert dat 'De Nederlander' niet bestaat! Prompt zetten we onze oranje Unox-mutsen op of zingen en masse 'Wij houden van Oranje' door de straten tijdens de wereldkampioenschappen voetbal.
Misschien is het ook maar beter dat er wat minder geld voor kunst en cultuur is: het opent onze ogen voor wie wij zijn door een verfrissende, soms confronterende blik. Wat heeft een op overheersing van het gepeupelte gerichte overheid eraan dat de burger een esthetische spiegel voorgehouden krijgt via een schilderij, een muziek- of een toneelstuk? Beter een amerikaanse sitcom waar je je verstand lekker bij op nul kunt zetten, zak chips in de hand, biertje in de andere.

Ondertussen draait de propaganda-fabriek op volle toeren: Onze media worden (mede) overeind gehouden door commerciële instellingen, die een vinger in de pap eisen van wat ons getoond wordt. Extra nieuwsuitzendingen worden ingelast: 'It giet oan' of niet? Teveel aandacht schenken aan de afschuwelijke situaties waarin landen als Syrië en Noord Korea zich bevinden, schrikt ons consumenten af, zo wijst het onderzoek van de nieuwsbron en hun sponsoren aan. Tenzij we er onze eigen superioriteit in kunnen zien. Het hoofd-item is dus eerder en liever het wekenlang brengen van het 'nieuws' dat er nog steeds geen nieuws is uit het Catshuis.
Ook tonen de reclames ons onze 'nieuwe cultuur', waarin de vrouw haar grijze haren dient te verven en benen moet scheren, omdat ze het waard is, en waarin de farmacie ons vertelt dat er een middeltje voor iedere kwaal te koop is, ons met haar advertenties (bijna) ziek praat. We zouden ze zowat nog gelóven, dat ouder worden en tenslotte doodgaan iets onnodigs zijn geworden.

Er zijn wel zeker onderwerpen die ik nu nog niet genoemd heb, waar jij je op dit moment wel zorgen over maakt, iets wat een ongerieflijke invloed op jouw vrijheid en mogelijkheid tot ontplooiing heeft.
Sinds 17 september 2011 verspreidde de Occupy-beweging zich over de hele aarde. Mensen met ieder hun eigen beweegredenen vonden en vinden elkaar en bundelen hun krachten. Bovengenoemde voorbeelden, aangevuld met jouw eigen punten, brachten hen samen in een gedeeld doel: Op de huidige manier verdergaan zou wel eens het begin van het einde van onze soort op een gezonde planeet kunnen betekenen.
Ook los van Occupy staat 'de burger' steeds vaker op tegen zijn regering. Bijna alle foto's uit dit artikel nam ik tijdens demonstraties die niet Occupy-gerelateerd waren. En de meeste van de genoemde onderwerpen zijn sindsdien helaas allerminst verbeterd, eerder verslechterd.

Op 1 mei aanstaande vieren we wederom de Dag van de Arbeid. Dit jaar slaan vele groeperingen hun handen ineen om als één stem te klinken, omdat we ieder op onze eigen manier, allemaal met onze unieke kijk, vinden dat het tijd is voor verandering. Nu is het moment om serieus aan te pakken wat ons beperkt, ons verziekt, wat een gezonde manier van samen-leven in de weg staat.
Jij weet als de beste wat in jouw dorp of stad, in jouw regio, de invloeden zijn die jullie gezondheid en vrijheid in de weg staan. Daarom zou ik je willen vragen op 1 mei ook jouw stem in jouw woonplaats te laten horen, met je dorps- of stadsgenoten, op jullie eigen (culturele) wijze, in de wetenschap dat op die dag mensen van over de gehele wereld het zelfde doen. Omdat we samen op deze kwetsbare aarde wonen, omdat in zo veel landen vergelijkbare (of nog ergere) vormen van onderdrukking en uitbuiting plaatsvinden. Omdat we als nooit tevoren beseffen dat wij het als wereldburgers sámen zullen moeten doen.

Mocht je zelf niet zo'n organisator zijn en wil je je liever aansluiten bij bestaande manifestaties; in de meeste hoofdsteden van de wereld zullen op de aankomende Dag van de Arbeid sowieso bijeenkomsten georganiseerd worden, waarbij je meer dan welkom bent. Ik hoop oprecht dat je er het belang van inziet. Of heb je je hoop opgegeven, geloof je niet dat jouw individuele stem invloed op ons allemaal zou kunnen hebben? Dan is de hersenspoeling geslaagd. Is dat niet zo, of wil je je hier overheen zetten, ben ik jou, ja jou, daar intens dankbaar voor.

Waar woon jij?
Vind je het een goed idee om op die dag iets op te zetten, danwel je erbij aan te sluiten? Zie je het voor je, hoe we samen, als betrokken wereldburgers, onze krachten bundelen en aan de Arbeid gaan om de gewenste veranderingen (verder) in gang te zetten? Ik hoop het van ganser harte!

Zelf woon ik in Nijmegen.
Waarde mede-Nijmegenaren, wat gaan we in onze mooie stad doen? Zullen we op 'May Day', 1 mei, om 12:00 uur bij elkaar komen op het plein voor ons Centraal Station, alle groeperingen uit onze regio, alle zusters en broeders die om eigen en gedeelde redenen, zich in willen zetten voor het behoud van onze planeet en voor een vreedzame samenleving, gefundeerd op gelijkwaardigheid?

Wie weet tot dan,
en anders alle succes gewenst bij waar jij op dat moment bent!
Uiteindelijk staan we er om vergelijkbare redenen!


In liefde,

pepé: lettermenger.