L♥vely Netw♥rk.

De volgende tekst schreef ik aan het einde van het jaar 2002.
Op sommige plaatsen in deze blog heb ik de naam "God" vervangen door "O".




Hier een stukje van mijn leven.
Ik was jong, een kind, een wonderneus en vol ontzag voor 't godenrijk dat toen nog puur bestond uit wat mijn ouders mij toonden. En dat was al zoveel. Ik denk dat ik achter de woordjes van "Woord voor woord" (de kinderbijbel) genoeg kon zien om te weten hoe groots 't moest zijn om daar te zijn en er nu al van te weten.

Als tiener ging ik zelf op zoek en vond religies, oud en wijs. Ik las occulte boeken als tijdschriften van mijn grootste hobby en nam de vragen en mysteriën voor altijd met mij mee. Ik vond er ook een rood koord in dat klopte met mijn eigen koord, want wat die koorden allemaal verbond, was Liefde, elk koord op een eigen wijs.

En nu ben jij in mijn  leven, jij en jij en jij, met Liefde, ieder op je eigen wijs. En ik, ik heb een levensdoel waar mijn lippen zich meer en meer naar vormen en waar mijn pen het liefst van schrijft. Daar jij deel bent van mijn leven, kom ook jij dit steeds tegen. En omdat dit mijn gevecht is, wordt het hierdoor ons gevecht.

Maar waar strijd ik om?
Een  L♥vely Netw♥rk, waar ieder individu het eigen middelpunt van is. Een bevrijding van de Liefde, omdat ze lang genoeg opgesloten heeft gezeten. O, waar heb ik het over?

Goed.
Als mens weet je nooit honderd procent zeker wat een ander denkt en voelt, ook niet wat een ander vindt. Dus is het enige beginpunt van je handelen je eigen denken en voelen, althans, wanneer je ervoor kiest eerlijk naar jezelf te zijn. Dit lijkt verbazend veel op egoïsme. Laat me deze gedachte van me dan ook aanvullen met een gouden draad in dit rode koord: Respect. Dat is de gouden draad. Respect voor jezelf en ieder ander. Als je handelt vanuit je eigen bron, vanwaaruit jouw O jouw koordje spon, en oog hebt voor de gouden draad, blijf je ver weg van het kwaad.

Zo probeer ik te leven: Doen wat je voelt. Niet morgen, maar nu.
Het Hindoeïsme heeft daar een symbool voor:

Om. Het is een drie waaruit een krul groeit. Twee lippen en een ademteug. De bovenlip staat voor de god Brahma, de creator, de maker van alles. De onderlip voor Shiva, de destructor, vernietiger van alles, zodat Brahma weer iets nieuws kan maken. Die twee houden elkaar in evenwicht. En ontsproten uit die twee krachten, maar toch een op zichzelf staande god, is Vishnu, de ademteug, het ongrijpbare hier en nu, waarin alles kan gebeuren. Eerder kan niet, want dan is het nog niet gemaakt en later kan niet, want later is te laat.
Dat kwetsbare, ongrijpbare, onbegrijpbare moment wat precies jouw leven lang duurt. Althans, dat is één van de wijzen waarop je het kunt zien: je leven is dat moment waarin gebeuren kan wat O in jouw koord gesponnen heeft, precies tussen 't begin en 't eind.
Maar je kunt het ook zien als een dag: 'Vandaag open ik mijn ogen. Ha! Er is me weer een dag gegeven! Morgen is niet zeker, dus ik doe nu wat ik voel'.
Of nog sterker: Misschien krijg ik de volgende seconde wel een hartaanval. Dan kunnen beter al mijn daaraan voorafgaande seconden gevuld zijn met het volgen van mijn rode koord. En ook al heb ik nog duizend plannen, ik ben bézig met mijn plan en ook al is mijn plan niet af, ik heb er aan gewerkt. Ik heb niet uitgesteld, ik ben niet afgeweken, ik ben eerlijk naar mijzelf geweest en naar de gouden draad.

Met mijn rode koord knoop ik verbonden met de mensen om mij heen. De één staat dichter bij mij dan de ander, dat hou je altijd en dat is goed. Ik gooi mijn koord naar jou en jou en jou en jij het jouwe naar mij en haar en hem. En zij naar anderen en hij naar weer anderen -en zo ontstaat een L♥vely Netw♥rk, waar ieder individu het middelpunt van is. Zo ben ik verbonden met een lief uit arm Kabul, maar ook met één uit Seattle en één uit Amsterdam. Er zitten mensen tussen soms, maar iedereen 's dichtbij.

Jij. Jij staat nu dicht bij mij. Je ziet me regelmatig en maakt veel van de dingen mee die ik in mijn leven doe. Ik sta dicht bij jou, ik zie jou geregeld en beleef veel dingen mee die j'in je leven doet. Soms ben ik erbij en soms vertel je 't mij, dan gaat het over een verbindtenis die je met een ander sloot, waar ik op dat moment geen direct contact mee had. Maar via jou...

Dit L♥vely Netw♥rk is er eigenlijk altijd al geweest, alleen wordt het steeds zichtbaarder en gemakkelijker om te zien. Het helderst is het nu in het worldwide web te zien, waar landen, groepen mensen en nog meer zich aan elkaar linken. Dit netwerk blijft veranderen in iedere seconde, met iedere actie die één ingelogde uitvoert in/op dit web.
Zo is dat ook in 't L♥vely Netw♥rk: één nieuwe connectie zorgt verderop ook weer voor de nodige veranderingen. Dat is de dynamiek van Vishnu, van leven in het nu.

Met ons allen delen we één angst: verandering. Alles wat er is, is er onderhevig aan. Anders gezegd: Het enige wat je zeker kunt weten, is dat alles verandert. Je vaste baan kun je toch verliezen, net als je eigen huis, je ouders en ja, ook je vaste partner.
Doemdenker? Allerminst! Ik vind het prachtig! Want O, wat kan er veel wanneer je je niet vasthoudt aan één 'ding'. Als ik me blindstaar op één boeket bloemen, ontworteld uit de aarde, geef ik het water met alle zorg, maar 't is op een dag verdord. Het lijkt dan of al mijn pracht en vreugde van mij afgenomen zijn, totdat ik zie: er bloeien bloemen overal om mij heen! En ze leven vaak veel langer wanneer ik ze niet pluk, het veld is ook iedere dag anders wanneer ik ze niet pluk en bloemen groeien werkelijk overal!

Ik zie een "vaste partner" als zo'n boeket bloemen. Ook als een uiting van onze angst geen (mooie) bloemen meer op ons verdere pad tegen te zullen komen. Stel toch, dat wij geraken in een woestijn of ijskaal sneeuwlandschap... heb ik dit bloemboeket, heb ik tenminste iets, is het verdord, in elk geval iets gehad- maar ook een heleboel gemist: Verandering. Dé bron van het leven zelf.

Niet alleen daarom kies ik niet voor een "vaste partner", maar ook om mijn gouden draad: Respect, bron van eerlijkheid.
Het huwelijk, wat mens en mens in de echt verbindt, brengt die twee tot het maken van een belofte die zij niet kunnen maken, want is het eerlijk te beloven bij elkaar te blijven tot de dood je scheidt als je niet eens weet of dat wel de bedoeling van jullie leven is, als je niet eens weet wat er het volgende uur gebeuren gaat? En voelt het nu als het belangrijkst wat j'is overkomen -het enige wat zeker is, is dat alles verandert.

Ik wil niet liegen in de Liefde, zeggen: 'Ik blijf bij je'.
Ik zeg liever: 'Ik heb je lief vanuit mijn allerdiepste en deel dat graag op dit moment met jou, lief, en 'k hoop dat ons nog veel van zulke tijden worden gegeven. Dat is waar ik nu naar streef. Ik ben blij dat ik bij je leef.'

'k Heb jou en jou en jou en jou gevraagd:
'Wat is het verschil tussen je partner en je allerbeste vriend?' en je zegt:
'Voor mijn partner heb ik gekozen',
'Maar je kiest toch ook voor mij, wat is daar dan anders aan, lief?' -en jij:
'Met jou deel ik geen huis'.
'Dat zou toch kunnen? Hou je minder van mij dan?'
'Nee. Anders.'
Ach, het antwoord bleef nog altijd uit.
Waar 't op neerkomt, 'k weet nog niet beter, is dat bij je partner, naast beloven altijd bij elkaar te blijven, seks hoort. Seks, dat deel je met je partner en met niemand anders.
Dus je partner onderscheidt zich van een vriend door de seks? Al je andere vrienden heb je lief, dat moet ik weten, maar er is een grens, een muur, waar slechts één iemand (tegelijk) over- of doorheen mag. Seks is het intiemste wat je kent. Alleen jouw partner mag dat stukje kennen, voor zolang de relatie duurt.
O, dus het allerintiemste van je wezen (je seks, zeg je) wil je delen, slechts met één persoon, met al je and're vrienden niet. In hoeverre ben je dan jezelf, in hoeverre eerlijk, als je delen van jezelf bewust niet met mij deelt, zelfs al zegt een stem in jou het graag te willen delen?
Ik beteken minder voor jou dan jouw partner doet. Van mij neem jij meer afstand dan je van je partner doet, maar morgen kan het anders zijn, wanneer dan de relatie verbroken is.
We voelen nu. We leven nu.

Het doet pijn om vrij te zijn, niet vast aan vals beloven -en om te zien dat niet alleen jij Liefde verdient. Het doet pijn, maar het is zuiver en het brengt je naar een bloementuin, zo rijk en zo vol leven -en ja, ook naar een woestenij, ook dat behoort bij vrij, maar of je bent omgeven door een vriendenschaar vol Liefde, of er is slechts soms een metgezel die aan je zij verkeert, zolang je rode koord je leidraad is voor al je doen, zolang de gouden draad je ogen keer op keer doet glimmen, zolang verandering jouw hart vervult met 't puurste leven, hoe kun je ongelukkig zijn bij enige ademteug?



pepé: lettermenger.
[2002]