Kronenburgerpark,
jeweettog..
Introductie-rituelen gaande.
Jongen uit één kring van stumensen
vond het leuk een groep duiven bij hen
de stuipen op het lijf te jagen
met een gorilla alfamannetje-benadering
en benaderbaar (want nageaapte)
bijbehorende schreeuw.
Nadat m'n joint gebouwd was
vond 'k 't benaderbaar leuk
om dit nu ook bij hem te doen,
wat ik ook heb gedaan.
Daarna niks,
teruglopen en
jointje roken.
En Ojah toch,
dit als weerspiegeling
gellettergemengd:
"Was ik de echo van jouw axie?
Is onze axie de reflexie van de
even1s Alaanwezige e[nerg/moz]i[e]
die we [be/door]leven en waar
we Al dan Niet welke vorm aan geven?
Maakt het dan uit naar
éénd enOf mens enOfnie'?
Schrik je van mijn vormgegeven
reflexie van je axie naar die duiven?
Dat ik jou toen met jóúw schreeuw, als echo,
liet schrikken?
Is het leven dan (ook/toch) (maar) "een spel";
Moleculy enOfniezO'?
Wat ik Al dan Niet [a/v]an die moleculen [aan][b/d]O[e/uw]?
(ikisookjij)
En wat maakt dat op dat pad,
in dat daag'l[evend/ijks]e (niet)zijn
[uit]?
[uit]?
Nou, duif,
enOfniezo?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten